کودکی و نوجوانی از مهم ترین و سرنوشت ساز‌ترین دوران‌های زندگی هر انسانی به شمار می آیند. طی دهه های گذشته نیز تحقیقات گوناگونی در مورد کودک و نوجوان صورت گرفته که هر یک موضوعی خاص را در مورد آنها مورد توجه قرار داده اند. این پژوهش به شناسایی و اولویت بندی مسائل کودک از دیدگاه خبرگان این حوزه می‌پردازد. این پژوهش در دو بخش و با استفاده از روش تحقیق اسنادی و دلفی صورت گرفته است. جامعه آماری شامل تحقیقات منتشر شده در ۱۰ سال گذشته و افرادی است که سابقه انجام کارهای نظری، تجربی و اجرایی در خصوص کودک داشته‌اند که به صورت نمونه گیری هدفمند ترکیبی انتخاب شدند، حجم نمونه شامل ۵۰ متخصص کودک بوده است. داده ها نیز با استفاده از سه راند دلفی (گروه متمرکز و پرسشنامه محقق ساخته) گردآوری شده است. یافته‌های حاصل از بخش کودک نشان می‌دهد از مهم‌ترین مسائل اولویت‌دار کودک به ترتیب می‌‌توان به ضعف عملکرد نظام تربیتی در مدارس، سنجش یکسان همه افراد و بی‌توجهی به تفاوت‌ها در مدارس، محدودیت در فعالیت فیزیکی و بازی به واسطه آپارتمان‌نشینی و شهرنشینی و در نتیجه جدایی کودک از طبیعت، تهیه تبلت در سن کودکی برای کودک، تحمیل انتظارات به کودک در نهادهای آموزشی، کودک به وسیله رسانه‌ها، فضای مجازی و اطرافیان با اطلاعات فراتر از سن خود روبرو است، اعتیاد والدین به فضای مجازی و بی‌توجهی به کودک، اعطای بخش اعظم توجه والدین به بخش کوچکی از نیازهای کودک، سطح سواد رسانه‌ای پایین در خانواده ها و ناتوانی در نظارت بر استفاده کودک از رسانه اشاره کرد این مسائل در راند دوم نیز به عنوان مسائلی با بیش‌ترین میزان شیوع و فراگیری مطرح شده‌اند. بیشتر مسائل مطرح شده از سوی داوران برای کودک ریشه در خانواده و نظام آموزش دارد.
